Paasvakantie in De Verdon

Aanvankelijk gingen we met een hele bende van de klimax naar Taghia gaan tijdens de paasvakantie, maar te dure vliegtuigtickets en een gebrek aan multipitch ervaring bij velen deed ons afwijken van ons eerste plan. Uiteindelijk belanden we in de Verdon….een plek met prachtige wanden en geniale routes. Tijdens ons 2 weken durende verblijf in een comfortabel huisje konden we tussen de regenbuien door enkele klassiekers aftikken.





Ambiance, ambiance!!





Wanne Libot en David Leduc in de laatste lengte van Surveillir et Punir(7a)


Telkens als ik ergens in een gesprek” de Verdon” aanhaalde waarschuwden klimmers me voor de “old school” routes. Wat zoveel wil zeggen als hard voor de graad. De eerste multipitch die ik klom was samen met die man met het lange haar, de baard, de korte legerbroek en de onmisbare metal-thirt met opschrift “The time to strike is now : kill”. Niemand minder dan Sam Vanden driessche. Samen met hem klom ik ook 3 maand in Amerika. We zijn goed op elkaar ingespeeld en dat maakt dat het vooruit gaat. Allebei konden we redelijk vlot alle lengtes van surface : 7b(6b+obl)200m vrijklimmen. Verdon had voor de graad?…da valt precies nogal mee.





Sam ergens hogerop in surface





Du gaz en nen Tim De Dobbeleer ergens in het blauw daar beneden


De verwachte klets in ons gezicht kregen Sam en ik de dag erop. We kozen voor de 4 lentes lange route : Les fils de la terre et du vent. De eerste lengte was een 6b+ en daar konden we beiden doorcruisen. Een ander verhaal was die 2de lengte. Een 7a+ waar ik het gevecht van mijn leven moest geven. Na een stevig gevecht met bijhorende eendengeluiden en gebrul won ik het van de gravitatiekracht en kon ik de lengte vrijklimmen. Sam probeerde de 3de lengte voor te klimmen. In de topo staat die aangeduid als 7b+. Maar naar ons gevoel neigde die meer naar 7c/+. Niet alleen de passen waren stevig, ook de haken stonden op bepaalde plaatsen 8 meter uit elkaar. Op een gegeven moment durfde Sam niet meer verder en was het aan mij om eens te proberen. Maar ook bij mij was het geen succes. Uiteindelijk dropen we af. Veel airmiles verzameld, dat wel, maar de route toppen dat zat er duidelijk niet in.







Sam in 7a+


Het feit dat we er met een hele bende waren maakte het mogelijk dat er al eens van klimpartners gewisseld kon worden. Zo klom ik ook met Bart Raes. Hij had nog nooit meer dan 1 touwlengte geklommen en meestal heeft hij al schrik als hij 5 cm boven de haak staat. Een leuke uitdaging dus om samen met hem eens hoog boven de grond te hangen. De 7 lengtes lange “Phoebus” 7a(6b obl)150m leek mij ideaal om Bart een goeie multipitch ervaring te laten opdoen. De rappels die we moesten doen om tot bij het begin van de route te geraken waren hilarisch. Bart die aarzelend stap voor stap naar beneden rappelde en dan die grote angstogen die de diepte inkeken. Toen Bart bij de relais kwam kon ik mijn brede glimlach niet onderdrukken. De route op zich was echt de max, zowel Bart als ik genoten van elke pas en hoe hoger we kwamen hoe beter Bart aan de hoogte gewend geraakte. Naar het einde toe durfde hij zelfs “No Hands” aan de relais hangen:)





Bart met al wat gazzzz onder zijn gat





Bart s'amuse


De laatste route die we : Sam Vanden Driessche, David Leduc, Wanne Libot en ik deden was surveillir et punir (7a+ 120m). Je kan de Verdon Moeilijk verlaten zonder deze überklassieker geklommen te hebben. Sam en ik waren al boven en ondertussen zaten Wanne en David nog in de laatste lengte….en dat leverde enkele mooie beelden.





David in de 7a+ lengte










une mer de calcaire en 2 stuikers daar ergens bovenop







Na de Verdon besloten Wanne en ik nog efkes naar Siurana te gaan voor een kleine week. We hadden het geluk een lift te krijgen van 2 bekende Amerikaanse alpinisten. We kropen achteraan in de auto bij Mike Pennings en Jimmy Haden voor een 8 uur durende rit naar Siurana. Een inspirerende rit met verhalen over First Ascents overal ter wereld, van Patagonië tot Pakistan.


Tim